Prostata - Badanie

Thomas

U każdego mężczyzny, który trafia do urologa z dolegliwościami układu moczowego zaleca się przeprowadzenie następujących badań:

* wywiad chorobowy,
* badanie ogólne i gruczołu krokowego palcem przez odbytnicę (per rectum),
* punktowa ocena objawów (I-PSS) i ocena jakości życia (QOL),
* badanie ogólne moczu

Wizyta u lekarza zaczyna się od wywiadu chorobowego. Pytania lekarza dotyczą przede wszystkim dolegliwości ze strony układu moczowo–płciowego. Dzięki tym informacjom lekarz może się dowiedzieć o objawach, które zdecydowanie wskazują na rozrost prostaty.

Wywiad lekarski powinien uwzględniać:

* częstotliwość i objętość oddawania moczu,
* ocenę zaburzeń oddawania moczu,
* ocenę życia seksualnego pacjenta

Badanie per rectum jest zasadniczym i głównym badaniem gruczołu krokowego. W niektórych krajach każdy mężczyzna zgłaszający się do lekarza - nie tylko urologa - jest badany w ten sposób. Badanie przeprowadza się u pacjenta pochylonego w pozycji stojącej lub leżącego na boku albo w pozycji kolanowo-łokciowej. Lekarz badając pacjenta wyczuwa gruczoł krokowy przez odbyt. W ten sposób ocenia wielkość, konsystencję, symetrię i kształt powierzchni gruczołu krokowego. Zdrowa prostata ma wielkość kasztana, jest gładka i elastyczna. Podczas badania urolog stwierdza, czy nie uległa ona powiększeniu, stwardnieniu, czy nie jest asymetryczna, czy nie ma na niej guzów.

Istotnym elementem badania urologicznego jest punktowa ocena objawów ze strony dolnych dróg moczowych i jakości życia mężczyzny - IPSS (International Prostate Symptome Score). System punktowej oceny, stosowany niemal w całej Europie pozwala zidentyfikować rodzaj i nasilenie dolegliwości, decydujących o obniżeniu jakości życia mężczyzny cierpiącego z powodu łagodnego rozrostu prostaty. Przyjmuje się następującą interpretację wyników:

- od 0-7 punktów - łagodne objawy rozrostu stercza

- od 8-19 punktów - umiarkowane objawy

- od 20-35 punktów - objawy o znacznym nasileniu

Kwestionariusz ten to forma samooceny, która może uświadomić pacjentowi zaistniały problem i skłonić go do zgłoszenia się do urologa w celu dokonania szczegółowych badań.